SEMINOGRAM
Seminogram
Istnienie plemników zostało stwierdzone po raz pierwszy przez Leeuwenhoeka w 1678 roku. Rozwój mikroskopii oraz wprowadzenie optyki kontrastowo – fazowej w latach trzydziestych XX wieku, pozwoliły na obrazowanie komórek przezroczystych. Dalsze badania i testy oceniające poszczególne parametry nasienia, dały możliwość rozwoju andrologii i doprowadziły do stworzenia podstaw dla standardowej analizy nasienia. Ocena nasiania, jest podstawowym badaniem w diagnostyce płodności mężczyzn.
Istnieją dwie metody przeprowadzania badań nasienia:
- manualna analiza nasienia,
- komputerowo wspomagana analiza nasienia.
SEMINOGRAM, CZYLI OCENA NASIENIA – PODSTAWOWE BADANIE
Badanie nasienia obejmuje ocenę makroskopową i mikroskopową. W skład makroskopowej oceny ejakulatu, czyli środowiska, w którym zawieszone są plemniki, wchodzi ocena: objętości, lepkości, pH, czasu upłynnienia oraz barwy. Parametry te stanowią pochodną funkcjonowania narządów płciowych, produkujących poszczególne składniki nasienia, których wypadkową jest ostateczny wygląd i skład ejakulatu.
Obserwacja mikroskopowa skupia się na ocenie koncentracji, ruchliwości, morfologii oraz żywotności komórek. Dzięki niej, możliwe jest stwierdzenie obecności komórek okrągłych (elementy komórkowe, takie jak: nabłonki, niedojrzałe komórki płciowe, elementy morfotyczne krwi) oraz bakterii.
Czym jest nasienie?
Prawidłowe nasienie jest mieszaniną plemników zawieszonych w plazmie nasiennej będącej wydzieliną jąder i najądrzy, która łączy się podczas ejakulacji z wydzieliną prostaty, pęcherzyków nasiennych i gruczołów opuszkowo-cewkowych. Rolą plazmy nasiennej jest transport plemników, a jej składniki zabezpieczają metabolizm i aktywność męskich komórek rozrodczych.
Parametry idealnego plemnika
Dojrzały plemnik składa się z czterech podstawowych elementów: główki, szyjki, wstawki oraz witki. Średnia długość plemnika wynosi około 50 – 60 µm. Główka, o długości około 5 µm i szerokości 2,5 – 3,5 µm, jest kształtu owalnego (z boku gruszkowatego) i zawiera jądro z silnie skondensowaną chromatyną. Plemniki nie posiadają pełnego kompletu organelli komórkowych, które zostały zredukowane w związku z brakiem istotnych funkcji w procesie zapłodnienia.Obecne w główce wakuole nie powinny stanowić więcej niż 20% jej powierzchni.U szczytu główki zlokalizowany jest akrosom. Kształtem przypomina czapeczkę i powinien stanowić około 40 – 70% objętości główki. Znajdują się w nim enzymy hydrolityczne (hialuronidaza, neuroamidaza, kwaśna fosfataza i akrozyna). Ich uwolnienie nazywane jest reakcją akrosomową, która rozpoczyna się w momencie związania plemnika z osłonką komórki jajowej. Reakcja ta ułatwia przebicie osłonki, co pozwala na wniknięcie plemnika do wnętrza komórki. Szyjka jest najkrótszym elementem plemnika. Wstawka stanowi początkową część witki. Otoczona jest ona „nicią” utworzoną z mitochondriów, których zadaniem jest wytworzenie energii potrzebnej do generowania ruchów witki. Witka ma długość około 45 µm i jest przyczepiona symetrycznie do główki plemnika. Witka składa się z części głównej oraz nagiej (nieotoczonej cytoplazmą) części końcowej. Witka jest zasadniczym narzędziem ruchu plemnika.